Woensdagochtend om 9:00 uur stond de heer Z. in mijn agenda voor een intake. Terwijl ik de verwijsbrief en de röntgenfoto’s bekeek, hoorde ik hem binnenkomen.“Ben jij nou Sylvia?”, hoorde ik hem aan de baliemedewerker vragen. “Jou heb ik natuurlijk al gesproken. Zo, dat parkeren hier is echt duur! 2,70 euro per uur! Wist je dat al?” Sylvia gaf vriendelijk antwoord en nam met hem zijn gegevens door.
Ik moest een klein beetje in mijzelf lachen en was benieuwd naar deze meneer Z. De deur ging open en daar was hij. “Ik hoorde dat ik wel naar binnen kon gaan”, zei meneer Z. Ik hoorde Sylvia grinniken.
Hij nam plaats en zuchtte diep. “Nou, even kijken of jij net zo gezellig bent als Sylvia”. Weer hoorde ik zacht gelach bij de balie vandaan komen. Ik vroeg hem of hij op de hoogte was van de reden van de doorverwijzing door de tandarts en meneer Z. keek mij serieus aan. “Dat is omdat ik paradotidus heb”, antwoordde hij. Ik heb al heel wat varianten gehoord in de loop der jaren, maar deze was toch wel nieuw voor mij. We namen de medische anamnese lijst door en hij gaf aan diabetespatiënt te zijn. Hierna scoorde ik de PPS en legde hem uit dat ik een parodontiumstatus wilde maken en waarom ik dit wilde doen. Ook vertelde ik de kosten hiervan en legde hem uit dat we hierna een plan van aanpak zouden maken en dat ik een begroting voor de komende behandelingen zou toesturen. “Zo, die paradotinus is ook duur!”, Antwoordde de heer Z. Na het meten en het geven van voorlichting over het verloop van parodontitis en de relatie met diabetes maakten we de afspraken.
De eerste afspraak van de parodontale therapie kwam eraan en ik maakte mijn kamer gereed. Ik legde mijn favoriete elektrische borstel met demo borsteltje klaar en pakte alvast een zakje en een adviesblad om de geadviseerde ragers mee te geven en aan te kruisen. Nadat ik verdoofd had, kleurde ik de plaque en gaf ik meneer Z. een spiegel. Zijn plaquescore liet duidelijk zien dat er wat werk aan de winkel was. Een goede poetsinstructie was geen overbodige luxe en ik pakte mijn elektrische borstel erbij. Ik liet hem zien hoe de borstel gebruikt kon worden en legde hem uit wat de voordelen van deze borstel zijn. Hierna kwamen de ragers aan bod en hij vroeg of dit nu echt allemaal nodig was om de paratonitis te trotseren. Opnieuw legde ik hem uit wat het nut is van het dagelijks interdentaal reinigen met passende ragers.
Toch was meneer Z. ietwat sceptisch. “Jij krijgt natuurlijk die borstel en borsteltjes!”, zei hij. “Ja, dan zou ik die ook adviseren. Het maakt voor jou natuurlijk niet uit wat het dan kost, want jij krijgt ze gratis”. Het was wel duidelijk dat meneer geen blad voor de mond nam. Voorzichtig legde ik hem uit dat ik al jaren de ragers van TePe adviseer en dat ik deze ragers inzakken van 25 stuks moet inkopen. Weliswaar voor een ander tarief dan in de winkel, maar ik ben dan ook groot- verbruiker. Het is wel zo dat ik de elektrische borstel thuis ook gebruik en dat ik deze cadeau gekregen heb. Ik legde hem ook uit dat ik van verschillende merken wel eens een keer iets krijg, maar dat ik veel weer weggeef en alleen adviseer wat ik thuis ook wil gebruiken. Ik vroeg hem of niet ieder beroep een kleine bétje deze benefits zou hebben. Meneer Z. antwoordde dat hij dat in zijn beroep niet echt had, maar dat hij zeker wist dat hij vast ook wel extra goed behandeld zou worden. Toen ik hem vroeg wat voor werk hij deed, vertelde hij mij dat hij begrafenisondernemer was. Een geruststellend idee dat je collega’s extra goed voor je zullen zorgen, maar toch iets waar ik liever nu nog niet aan denk.
Tja, dan klinkt zo’n gratis borstel mij toch iets beter in de oren….
Marloes Rust, MondZorgVuldig Mondhygiënisten Dordrecht